فومنی

چکیده

خلیج فارس در چند دهه اخیر دو نوع نهادهای امنیتی را به خود دیده است: نهادهای امنیتی فرامنطقه‌ای که به این ناحیه نفوذ کرده‌اند، مثل پیمان سنتو و نهادهای امنیتی درون منطقه‌ای. طرح توسعه فعالیت‌های ناتو در این منطقه به اواسط دهه 1980 برمی‌گردد و ترامپ خواستار فعالیت جدی‌تر این سازمان در خلیج فارس شده بود. با توجه به وضعیت پیچیده منطقه از نظر تراکم انواع بحران‌ها بین کشورها و استقبال کشورهای عربی از این سازمان، امکان شکل‌گیری چارچوب‌کار امنیتی جدیدی در منطقه وجود دارد که می‌تواند معادله باز‌دارندگی بین کشورهای عربی در مقابل ایران را تغییر دهد. به‌ویژه اینکه بایدن نیز مایل به این راهبرد است. این مسأله به‌ویژه برای ایران مهم است که اغلب ترتیبات جمعی و امنیتی منطقه حول تهدید تلقی کردن این کشور تداوم یافته است. گسترش ناتو به منطقه خلیج فارس چه تأثیری بر بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ به‌نظر می‌رسد حضور این سازمان موازنه تهدید را علیه ایران و به نفع‌کشورهای عرب خلیج فارس تغییر می‌دهد. چرا که ایران با حضور ناتو با یک چرخه بازدارندگی فرامنطقه‌ای مواجه خواهد شد که موازنه تهدید را به سود کشورهای عرب خلیج فارس می‌کند. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی این موضوع می‌پردازد.

https://mdr.ihu.ac.ir/article_206779.html

https://mdr.ihu.ac.ir/article_206779_19b4c6125d28b3d66d27afcd0368b28b.pdf